Vuur met vuur: tijd om het masker af te rukken

Wat zich voordoet als bezorgd burgerschap is vaak niets meer dan een zorgvuldig georkestreerde campagne. Een jonge vrouw die zich profileert als “van het volk” poseert met Wilders en Baudet alsof ze hun nichtje is. Maar achter haar staat een machine. Je hoeft alleen maar naar haar X-account te kijken: “Rechtse Els”, aangemaakt in 2009. Toen was ze tien!

Nee, dit is geen spontane woede. Dit is strategisch geplande agitatie. Extreemrechts heeft geleerd van de VS: hoe je met memes, sentiment en schijnoprechtheid de macht naar je toe trekt. En ze zijn hier. Ze zijn georganiseerd. Ze zijn meedogenloos. Els is geen burgeractivist. Ze is een zorgvuldig gepositioneerde pion in een groter schaakspel. Achter haar staat een grimmige, goed geoliede groep die zich niet zomaar gewonnen geeft. Ze weten precies hoe je misleiding, emotie en framing inzet om een samenleving te kantelen.

Geen moslim te bekennen, maar toch de schuld.

Op internet circuleren filmpjes van het belaagde D66-kantoor. Je hoort duidelijk een Nederlander roepen: “K*nker Joden.” Geen twijfel mogelijk. Toch beweren zogenaamde gematigd rechtse stemmen dat deze leus door moslims zou zijn geroepen. Alsof de beelden niet bestaan. Alsof moslims zich mengen met ultra-rechtse hooligans die prinsenvlaggen dragen en Hitlergroeten brengen. Maar dat doen ze niet. Die werelden kruisen elkaar niet. En dat weten ze. Maar de leugen is strategisch.

Antisemitisme gerecycled: het nieuwe masker van haat

Net als Wilders gebruiken ze Joden niet uit solidariteit, maar als schild. Als alibi. “Pro-Israël” wordt een rookgordijn om islamofobie te rechtvaardigen. Antisemitisme wordt niet bestreden, maar gerecycled, afhankelijk van wie het uitspreekt. De haat is selectief. De verontwaardiging is toneel. En anders: naïef.

Dat is het gevaarlijke spel. Extreemrechts eigent zich slachtofferschap toe dat ze zelf ondermijnen. Ze misbruiken de geschiedenis om hun eigen agenda te maskeren. En intussen wordt de echte dreiging, de georganiseerde haat, de strategische misleiding, genegeerd of zelfs gelegitimeerd.

Links blijft intussen netjes. Te netjes. Ze gooien met woorden als “inclusie” en “verbinding”, terwijl de ander al lang met molotovs in de hand staat. De strijd wordt niet gewonnen met beleefdheid. De misleiding moet worden blootgelegd. De rechtse kiezer moet wakker worden geschud: jullie worden gebruikt. Jullie woede wordt gekanaliseerd door mensen die niets met jullie welzijn te maken hebben.

Het migratiedebat is hun rookgordijn. Achter die mist schuilt een agenda die niets oplost, maar alles verscherpt. En zolang de rest blijft fluisteren, zullen zij blijven schreeuwen.

Dus nee, deze column is geen pleidooi voor nuance. Het is een oproep tot helderheid. Tot scherpte. Tot het besef dat vuur soms met vuur bestreden moet worden, niet om te vernietigen, maar om te onthullen wat er werkelijk speelt.