De anatomie van protest zonder kompas
Soms gaan mensen de straat op omdat ze niet meer kunnen ademen. Moslims die voelen hoe hun blik wordt geweerd, hun bestaan verdacht gemaakt. Ze protesteren niet uit ideologie, maar uit noodzaak. Een poging om zichtbaar te blijven in een samenleving die hen liever overslaat. Soms gaan mensen de straat op omdat ze vinden dat anderen te veel ademen. Opstandelingen die hun land zien veranderen, hun cultuur verdunnen, hun woede richten op de ander die ‘elders’ vandaan komt. Hun protest is geen verdediging, maar een poging tot wissen. Beide groepen zeggen: “Wij worden bedreigd.” Beide groepen voelen zich verraden, genegeerd, geminacht. En vroeg of laat, als frustratie geen taal meer vindt, wordt protest agressie. Niet om gehoord te worden, maar om te overschreeuwen. Dan vervaagt het verschil tussen verdediging en aanval. Dan weet niemand meer wie begon. Dan wordt...